Bazen deneyimlenen acı, kayıp, yas veya yaşanan olumsuz duygu öyle büyüktür ki insan ancak susabilir. Bazen ne diyeceğini bilememekten, bazen doğru sözü bulamamaktan korkarak bazen ise sanki bir başlasa hiç susamayacakmış gibi hissettiği için sessiz kalır.
Yaşananları her zaman kontrol edemeyiz, ailelerin başına türlü hayat olayları gelebilir (ayrılık, ölüm, boşanma, göç, ekonomik zorlanma, şiddet, kaza, afet..).
Bu hayat olarının karşısında bazı çocuklar tepkilerini açıkça veya dolaylı yollardan üstü örtülü olarak ortaya koyarken bazı çocuklar da tepkisiz kalarak ailelerini şaşırtabiliyor.
Özellikle tepkisiz kalan çocuklar söz konusu olduğunda ebeveynlerin sıklıkla çocuğun yaşanandan hiç etkilenmediği sonucunu çıkardıklarını ve rahat bir nefes aldıklarını ifade ettiklerine şahit oluyoruz. Bu gibi durumlarda çocuğu izleyen aile “Onun için pek de sorun olmadı" diye düşünse de aslında bu sessizlik çocuğun kafa karışıklığına işaret ediyor olabilir.
Ailelerde büyük hayat olayları söz konusu olduğunda görünürde davranışsal bir problem sergilemeyen bir çocuğun yaşananlardan etkilenmediği sonucuna varmak yapılan hatalardan biridir.
Maalesef bu çocuklar ve ihtiyaçları, gözle görünen davranışsal sorunlara yol açmadığı için sıklıkla gözden kaçırılıyor.
Unutmamak lazım ki dışarıdan tepkisiz görünen bazı çocuklar da aslında derinde büyük bir kayıp ve yas duygusu yaşıyor olabilir.
Bazı çocukların iç dünyalarındaki zorlanmalar dışarıya anında öfke nöbetleri, ağlama krizleri, okula gitmek istememe, yemek masası inatlaşmaları gibi gözle görülen davranışsal sonuçlar olarak yansır.
Bazı çocuklar ise yaşananlara gecikmeli tepkiler verebilirler. Önceleri ilgisiz, umursamaz veya en basitinden “dert edinmemiş” görünen çocuğun birkaç ay sonra birden içine kapanması, agresif davranışlar sergilemesi, uykusunun bozulması veya arkadaşlık ilişkilerinde sorunlar yaşaması yetişkinleri sık sık şaşırtır.
Hatta birçok durumda aileler bir süre önce yaşanmış hayat olayıyla bu tepkilerin bağlantısı olabileceğini gözden kaçırır.
Halbuki çocuklar bunu planlı yapmazlar elbette. Özellikle küçük yaştaki çocukların yaşananları anlamlandırması, olup bitenin hayatlarında neyi değiştireceğini fark etmesi ve dolayısıyla tepki vermesi gecikmeli olabilir.
Comments