Bir annenin çocuklarını sevme ve anlama kapasitesi, özellikle, çocuklar ergenlik dönemine geldiğinde sınanır. Bu dönemde çocuklar normal olarak anne babalarından uzaklaşmaya ve onlara olan bağlılıklarından bir ölçüde kurtulmaya çalışırlar.
Çocukların yeni sevgi nesnelerine doğru yollarını bulma çabalarının anne babalara çok acı verecek durumlar yaratması muhtemeldir.
Eğer annenin annelik duyguları güçlüyse sevgisi sarsıntıya uğramaz, sabırlı ve anlayışlı olabilir, gerektiğinde yardım edip öğüt verebilir ve yine de çocukların sorunlarını kendi kendilerine çözmelerine izin verebilir. Bütün bunları kendisi için çok şey istemeden yapabilir. Bu da ancak, sevme yetisi hem çocuğuyla hem de zihnindeki akıllı annesiyle güçlü bir özdeşim kurmasına izin verecek şekilde gelişmişse mümkündür.
Çocukları büyüyüp kendi hayatlarını kurduklarında ve eski bağlardan kurtulduklarında annenin çocuklarıyla ilişkisinin özellikleri değişir ve anne onlara sevgisini farklı yollarla gösterebilir.
Anne artık onların hayatında çok büyük bir rol oynamadığını fark edebilir. Ama çocuklarına olan sevgisini, ihtiyaç duydukları zaman onlara vermek üzere saklayarak biraz tatmin olabilir. Böylelikle, bilinçdışında onlara güven verdiğini hisseder.
O, sonsuza dek, memesiyle tam doyum sağlayan, onların ihtiyaçlarını gideren ve arzularını tatmin eden eski günlerdeki annedir.
Comments