Güvenli Bağlanma Nedir ?
Bağlanma; insanların kendileri için önemli gördükleri kişilere karşı geliştirdikleri güçlü duygusal bağlar olarak tanımlanmıştır. Bağlanma kuramı, bireyin geçmiş ilişkilerindeki deneyimlerinin, kişinin bugünkü ve gelecekteki ilişkileri ve kişilerarası davranışlarına dair olan beklentilerini etkilediğini ileri sürmektedir.
Güvenli Bağlanma, Otonomiyi Sağlar
Bağlanma teorisine göre, diğerlerinden tamamen kopmak ya da aşırı bağımlılık diye bir şey yoktur. Etkili ya da etkili olmayan bağlanma vardır. Güvenli bağlanma otonominin ( başka bir kişi ya da durumdan bağımsız karar verme, kendi kendini yönetebilme yetisi) ve özgüvenin gelişmesini güçlendirir. Güvenli bağlanma ve otonomi iki farklı olgu olmaktan ziyade bir paranın iki yüzü gibidir. Araştırmalar güvenli bağlanmanın tutarlı, uyumlu ve olumlu kendilik algısıyla ilişkili olduğunu ortaya koymuştur. Ne kadar güvenli olarak bağlanabilirsek o kadar diğer kişilerden farklı ve ayrışmış olabiliriz. Sağlıklı olan; kendine tamamıyla yeten ve diğer kişilerden ayrı olmaktan ziyade, karşılıklı dayanışma ve bağlılık içinde olabilmektir.
Bağlılık, Güvenli Bir Sığınak Gibidir
Bağlı olduğumuz kişiler bize rahatlık ve güvenlik sağlarlar, onlara ulaşamayacağımızı hissetmek ise içsel strese neden olur. Sevilen birine fiziksel olarak yakın olmak sinir sistemini düzenler. Bu durum, anksiyete ve zayıflık hislerinin doğal ilacıdır. Olumlu bağlanmalar, anksiyete ve belirsizliğin etkilerine karşı tampon oluşturan güvenli bir sığınak yaratırlar. Aynı zamanda, kişiliğin gelişiminin uygun bir düzeyde olmasını sağlarlar.
Bağlılık, Sağlam Bir Temel Sunar
Bu sağlam temele dayaranarak kişi dünyasını keşfetmeye çıkabilir ve çevresine en uyumlu şekilde karşılık verebilir. Risk almak ve öğrenmek; kendiliği, diğerlerini ve çevreyi sürekli olarak geliştirmek, adaptasyonu sağlamak için gerekli olan güveni sağlar.
Güvenli bağlanma; kişinin geri çekilmesini ve kendi üzerine, davranışları üzerine ve zihinsel durumu üzerine derinlemesine düşünmesini güçlendirir. Bir ilişki güvenlik hissi sağladığında, kişinin diğerleriyle bağlantı kurması, onlara destek olması, çatışma ve stresle daha başarılı bir şekilde baş etmesi mümkün hale gelir. Bu tarz ilişkiler mutluluğu, tatmini ve dengeliliği artırır.
ALINTILANAN KAYNAK:
Hazan, C., & Shaver, P. (1987). Romantic love conceptualized as an attachment process. Journal of Personality and Social Psychology, 52(3), 511–524.
Comments